نویسندگان
علی آقا نوری دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب (نویسنده مسئول)
محسن فتاحی اردکانی دانشجوی دکتری شیعه شناسی دانشگاه ادیان و مذاهب
چکیده
بررسی تاریخ تحولات دولت صفویه از مباحث مهم و مطرح در تاریخ تحولات ایران است. عده ای صوفی منش و قزلباش در تاریخ این مرز و بوم مجال ظهور و بروز پیدا کردند و حکومتی را بنیان نهادند که فقهای شیعه در اصل تأسیس آن نقشی نداشتند. با این همه در گذر زمان فقیهان شیعی نقش های کلیدی را به عهده گرفتند و مذهب تشیع را با رویکرد فقهی و کلامی رسمیت بخشیدند. فرایند و چگونگی رسمیت بخشیدن به مذهب تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور، از همان ابتدای تشکیل حکومت به عنوان مهم ترین ویژگی های حکومت صفویان با قدمتی بیش از دویست سال از ظهور شاه اسماعیل (907 – 930 قمری) تا آخرین پادشاه آنها یعنی شاه سلطان حسین (1105 – 1135 قمری) از جمله مباحث مهم و درخور توجه عصر صفوی است که پژوهش درباره آن ضروری می نماید. مهم بررسی علل و سیر تحولات چنین رویدادی است که یک به یک دست در دست هم داده و بستر لازم را برای گذر از تصوف به تشیع فراهم می سازد. نوشتار حاضر تحقیقی است به روش کتابخانه ای و مطالعه اسنادی که به بررسی برخی از علل سیاسی و اجتماعی و فکری این رویداد پرداخته است.
کلید واژه ها: تشیع، تصوف، صفویه، قزلباش، آناتولی، ارتباط شیعه با تصوف، فرایند انحطاط صوفیان.
منبع: شیعه پژوهی، سال اول، شماره 1، زمستان 1393
